Foto's van het Bereneiland, genomen op 20 juni 2013

Bereneiland (Noors: Bjørnøya) is een eiland dat ongeveer halverwege Spitsbergen en de Noordkaap ligt. Bestuurlijk maakt het deel uit van Spitsbergen.
Na de ontdekking door Willem Barentz en het bezoek van Hudson in 1607 werd Bereneiland tijdelijk een station voor walvisvaarders.
Bereneiland vormt de voorbode van Spitsbergen. Aan de zuidkust zijn hoge kliffen met rotspilaren en verraderlijke ondiepten. Ertussenin liggen enkele mooie zandstranden. Enkele van de specatculairste rotspilaren hebben zelfs namen gekregen zoals Stabben (186m) en Sylen (80m). Door de constante inwerking van de golven, zijn hier grotten en tunnels ontstaan, waarvan de Perleporten met 200 m de langste is. Het hoogste punt wordt gevormd door de Miseryfjellet, een berg van 536 m hoogte. Het noordwestelijke deel van het eiland ligt aanzienlijk lager. In dit vlakke deel zijn ruim 600 meertjes.

Bereneiland ligt zo noordelijk dat in de periode van eind april tot halverwege augustus de zon niet ondergaat. Dit verschijnsel noemt men middernachtzon. In de periode van begin november tot begin februari komt de zon niet boven de horizon. Dit verschijnsel wordt poolnacht genoemd.
De oudste delen van het eiland, gelegen in het zuiden, zijn 600-1000 miljoen jaar oud. De jongste delen dateren uit het Trias, 210-245 miljoen jaar geleden. De bodem bestaat uit sedimentair gesteente. Veel rotsen bevatten fossielen. Op de hogere delen aan de zuidzijde bevindt zich een turflaag van enkele meters dik, van 9000 jaar oud. Het eiland heeft een gematigd poolklimaat met een relatief gematigde temperatuur in de winter. De ijsbeer heeft het eiland weliswaar zijn naam gegeven, maar het roofdier is geen permanente bewoner. In de winter steken wel veel ijsberen over van de noordelijkere eilanden van Spitsbergen. Het enige andere landzoogdier op het eiland is de poolvos. In de wateren rond het eiland zwemmen meerdere soorten zeehonden. Bereneiland heeft maar 5 onbewolkte dagen per jaar. Het gehele jaar ligt het eiland in een laaghangende bewolking met slecht zicht. Wij hadden geluk met het mooie weer, en konden veel foto's maken.

Het eiland heeft de vorm van een driehoek, met de punt naar het zuiden. De afstand noord-zuid bedraagt ongeveer 20 km, de grootste breedte oost-west bedraagt ongeveer 15 km, de oppervlakte is 178 km2, dat is ruim twee keer zo groot als het eiland Terschelling. Vrijwel het gehele eiland, met de aangrenzende zee is een natuurreservaat. Alleen een klein gedeelte rond het Noorse weerstation in Herwighamma valt daarbuiten.
Het zuidelijke gedeelte van Bereneiland is bergachtig. De hoogste top Miseryfjellet is 536 meter hoog. Het noordelijke gedeelte, ongeveer twee derde van het eiland, is laagland. In dit deel zijn ook enige meren.
Bereneiland heeft nog een permafrost bodem, d.w.z. dat hier een laag van 60 tot 70 m diep permanent bevroren is. In de zomer ontdooit alleen een klein deel van de bovenlaag waardoor de vele meertjes ontstaan. De dooiende permafrost stoot meer CO2 uit dan aanvankelijk gedacht. Wanneer de oude koolstof in het ijs vrijkomt, verandert het 40 procent sneller in koolstofdioxide, hebben wetenschappers ontdekt. 'Dat betekent dat de permafrostkoolstof potentieel een factor van enorm belang is die zal helpen bepalen hoe snel de aarde opwarmt.' Als het Arctische gebied warm genoeg wordt, zal de uitstoot van koolstof en methaan uit de ontdooiende permafrost een proces op gang brengen dat de huidige opwarming van de aarde verder zal versterken.

<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink

Onderstaande zeekoeten zijn forse vogels, lid van de alkenfamilie, met een lengte van 40 tot 44 cm en een spanwijdte van 64 tot 75 cm en zijn net als alle alken zeevogels.
Ze lijken vrij veel op gewone zeekoeten (U. aalge) maar de snavel is wat dikker en heeft een witte lijn langs de snavelbasis.
Hun voedsel bestaat uit kleine visjes, krabbetjes en wormen, die zij al duikend en zwemmend vangen onder water.

<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink
<c> Rob Bossink <c> Rob Bossink


Kijk ook eens bij foto's van " SPITSBERGEN ", klik HIER !

Website met "OUDE" foto's van Zandvoort: "Zandvoortvroeger.nl"

www.robbossink.nl